Η Πολιτική Επιλογή και οι Επιπτώσεις της Ένταξης της Ελλάδας στα Μνημόνια
Η ιστορία της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των μνημονιακών προγραμμάτων, που άρχισαν πριν από 15 χρόνια, αποτελεί έναν καθοριστικό παράγοντα που επηρεάζει την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΚΚΕ, η ένταξη στα μνημόνια από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν μια αναγκαιότητα, αλλά μια στρατηγική επιλογή που στοχεύει στην μεταφορά του βάρους της καπιταλιστικής κρίσης στους εργαζόμενους. Αυτή η πολιτική έδωσε τη δυνατότητα στο μεγάλο κεφάλαιο να παραμείνει αλώβητο, αναδεικνύοντας έτσι τις εσωτερικές αντιφάσεις του συστήματος.
Η συνέχεια της μνημονιακής πολιτικής δεν περιορίστηκε μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, όπως η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, ακολούθησαν την ίδια πορεία, προπαγανδίζοντας έναν υποτιθέμενο “εθνικό στόχο”. Παρά τις υποσχέσεις για την κατάργηση των μνημονίων και την έξοδο από τη λιτότητα, οι κυβερνήσεις αυτές είτε συνεργάστηκαν είτε ψήφισαν από κοινού σημαντικές νομοθεσίες που εδραίωσαν τη μνημονιακή πραγματικότητα. Το 3ο μνημόνιο, που ψηφίστηκε με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη, αποδείχθηκε ότι ανέτρεψε όλες τις προηγούμενες διαβεβαιώσεις για αλλαγές πολιτικής.
Η Σήμερα: Οι Επιπτώσεις της Μνημονιακής Πολιτικής
Πέρα από τη ρητορική, η σημερινή κατάσταση εντός της χώρας δείχνει ότι, 15 χρόνια μετά την εκκίνηση της μνημονιακής περιόδου, όλοι οι κύριοι νόμοι που καθόρισαν αυτήν την περίοδο συνεχίζουν να είναι σε ισχύ. Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι, παρά τις προβλέψεις της κυβέρνησης της ΝΔ ότι “τα δύσκολα πέρασαν”, ο ελληνικός λαός υποφέρει καθημερινά από την ακρίβεια, τη φορολογία, και τις συνέπειες των διεθνών ανταγωνισμών. Αυτή η κατάσταση εντείνεται με την στροφή της οικονομίας προς τον πολεμικό τομέα, ο οποίος παρουσιάζεται ως ο νέος “εθνικός στόχος”.
Αντίθετα από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης, ο κίνδυνος μιας νέας, ακόμη πιο επιδεινωμένης καπιταλιστικής κρίσης φαίνεται να είναι πιο κοντά από ποτέ. Η μεγάλη κλίμακα των μέτρων λιτότητας και η συνεχής απαξίωση των κοινωνικών παροχών, προσθέτουν νέα επίπεδα αβεβαιότητας στον τομέα της εργασίας και ευρύτερα στην κοινωνία.
Στην παρούσα φάση, η ανάγκη για μια διαφορετική πολιτική προσέγγιση και η επαναφορά της κοινωνικής δικαιοσύνης αποτελούν επιτακτική ανάγκη, προκειμένου να διασφαλιστεί η ευημερία των πολιτών και η βιωσιμότητα της οικονομίας. Χρειάζεται μια νέα στρατηγική που θα επαναστατήσει ενάντια στην κατεστημένη λιτότητα και θα επενδύσει στην πραγματική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόνοια.